Kamienna skóra przestrzeni publicznej współczesnych miast

Kamień będący podstawowym budulcem dawnej przestrzeni publicznej symbolizuje stabilność i trwałość. W przekształcającej się, współczesnej przestrzeni, jest pozytywnym pierwiastkiem wpływającym na samopoczucie odbiorców i użytkowników architektury. Ewaluował sposób jego obróbki oraz rodzaje zastosowania, ale sam materiał nie zmienił się. Kamień jest zewnętrzną skórą bezosobowej, uwolnionej od konkretnego miejsca funkcji dzisiejszych budynków. Materiał ten łączy w sobie uniwersalizm, jakim są osiągnięcia technologii, z lokalnością, wywodzącą się z jego naturalnej przynależności do terytorium i regionalnego zastosowania. Zarówno otwarta przestrzeń publiczna, jak i jej nowe wcielenia w postaci centrum kongresowych czy audytorium są przykładami współczesnych sposobów aplikacji kamienia. Istnieją dwie techniki wykorzystania tego materiału, który obecnie, poza małymi wyjątkami, pełni głównie rolę dekoracyjną. Jeden ze sposobów to zawieszone, cienkie płyty kamienne, "skóra" wentylowanych elewacji, które przypominają tynk i świadczą raczej o statusie niż przynależności kulturowej. W przypadku drugiej metody, okładzina zbudowana jest z grubszych, samonośnych bloków i przybiera formę "mięśni" budynku nawiązując tym samym do lokalnych tradycji i zgodna jest z tektoniką kamienia.

---

The stone was the principal material of public spaces in historical architecture. Until today it symbolizes stability and durability. In the contemporary changing spaces, stone is a positive element which influences people's feelings. The mode of elaboration and application is changed but the material remains the same. The stone is an external skin for universal and unlocal functions of contemporary buildings. This material connects the universalism of technology and locality of quarry and regional utilization. The open public spaces and their new forms like congress centers and auditoriums are examples of contemporary applications of stone. Two main ways of use of this material exists, and both are almost for decorative intents with small exceptions. One method is to fix a thin layer of stone slabs to the walls, it became the "skin" of the building, the curtain wall. This kind of cladding is similar to the one of the traditional plaster but more resistent. It communicates rather richness than cultural belonging. The second method is to use stone as the "muscle" of the building. The wall is built with larger blocks, it creates a link with the local tradition and utilizes tectonic properties of stone as used since centuries.