Zabytki architektury w politycznym tyglu

Od wieków politycy posługiwali się historią, dostrzegając w niej jedno ze źródeł emocji społecznych. Upatrywali tego źródła również w najbardziej znanych zabytkach architektury. Środkiem oddziaływania populistycznego stawały się głównie budowle zajmujące ważkie pozycje w dziejach, mające znaczenie historycznych symboli. Możliwość powoływania się na nie stanowiła skuteczny instrument wywoływania przez polityków określonego nastawienia społecznego. Nie szczędzono więc wysiłków i przetwarzano architekturę wielu historycznych budowli tak, by dostosować ją do panującego w danym momencie nastroju, zgodnego z racjami państwowymi i narodowymi. W artykule podjęto powyższą problematykę, przedstawiając przykłady wykorzystywania zabytków architektury jako instrumentów oddziaływania politycznego.

---

For centuries politicians have been using history as one of the sources of social emotions. They have also looked for them in the most famous monuments of architecture. Buildings which have played important roles in the country's history and have become its historical symbols have been considered as a medium of populist influence. A possibility of referring to these buildings has con-stituted an effective political instrument of arousing specific social attitudes. As a result every effort has been made to transform the architecture of many historic structures in such a way as to suit the emotions of the time and be in agreement with state and national causes.The paper deals with the above problems by giving examples of using architectural monuments as the instruments of political manipulation.