Changes of physicochemical properties of soil as a result of applying fertilizers containing sulphur

The aim of the two-year pot experiment was to determine the effect of usage fertilizers containing sulphur on physicochemical properties of soil. The influence of ammonium sulphate, nitro-chalk with sulphur and ammonium nitrate sulphate 26: 13 (N:S) was investigated. Each fertilizer was applied in two doses: 0.15 g S per pot and 0.30 g S per pot. Doses of nitrogen, phosphorus and potassium were balanced to equal levels. As a reference, unfertilized soil as well as soil of mineral treatment (NPKmin without sulphur) were applied. White mustard (Sinapis alba L.), 'Barka' cv., was the test plant. Soil samples used for physicochemical analyses were collected each year after the plant harvest. The fertilization (both with sulphur supplement and NPKmin without sulphur) caused an increase in hydrolytic acidity and a decrease in soil pH value. Soil acidification was intensifying with time. Organic carbon and total nitrogen content in soil, as well as the changes with time in carbon and nitrogen content depended on the kind and the dose of applied fert1lizer. After the first year of the experiment, the ratio of organic carbon to total nitrogen in soil remained within the range of 10.18 and 12.53, whereas after the second year it remained within the range of 11.30 and 13.38. The mentioned above values of the ratio of carbon to nitrogen indicated an intensive mineralization of organic nitrogen compounds. An increase in total sulphur and sulphate sulphur content in soil was observed, which was a result of applying fertilizers containing sulphur. The highest sulphate sulphur content was found in soil which was fertilized with a double sulphur dose. The sulphate sulphur content in soil after the second year of the experiment was higher than after the first year. The ratio of organic carbon to total sulphur in soi1 after the first year of the investigations remained within the range of 58.29 and 69.76, whereas after the second year it remained within the range of 59.90 and 75.88. It indicated an intensive mineralization of sulphur compounds. The ratio of carbon to sulphur in the soil supplemented with fertilizers containing sulphur was narrower than in the unfertilized soil and the soil of mineral treatment (NPKmin without sulphur).

---

Celem dwuletniego doświadczenia wazonowego było określenie wpływu nawozów zawierających siarkę na wła-ściwości fizykochemiczne gleby. Badano działanie siarczanu amonu, saletrzaku z siarką i saletrosiarczanu amonu 26:13 (N:S). Każdy nawóz zastosowano w dwóch dawkach: 0,15 g S i 0,30 g S na wazon. Dawki azotu, fosforu i potasu były wyrównane do jednakowego poziomu we wszystkich obiektach doświadczalnych (poza obiektem kontrolnym). Jako odniesienie zastosowano glebę nie nawożoną oraz nawożoną mineralnie (NPKmin bez siarki). Rośliną testową była gorczyca biała odmiany 'Barka'. Próbki gleby do analiz fizykochemicznych pobrano w każdym roku po zbiorze roślin. Nawożenie (zarówno z dodatkiem siarki, jak i NPKmin bez siarki) spowodowało zwiększenie zakwaszenia gleby (zwiększenie wartości kwasowości hydrolitycznej i zmniejszenie wartości pH gleby). Zakwaszanie gleby nasilało się wraz z upływem czasu. Zawartość węgla organicznego i azotu ogólnego w glebie oraz zmiany zawartości węgla i azotu w czasie zależały od rodzaju i dawki zastosowanego nawozu. Po pierwszym roku doświadczenia stosunek węgla organicznego do azotu ogólnego w glebie przyjmował wartości w zakresie 10,18-12,53, natomiast po drugim roku w zakresie 11,30-13,38. Podane wartości stosunku węgla do azo-tu wskazywały na intensywną mineralizację organicznych związków azotu. Stwierdzono zwiększenie zawartości siarki ogólnej i siarczanowej w glebie w wyniku stosowania nawozów zawierających siarkę. Największe zawartości siarki siarczanowej stwierdzono w glebie nawożonej podwójną dawką siarki. Zawartość siarki siarczanowej w glebie po drugim roku doświadczenia była większa niż po pierwszym. Stosunek węgla organicznego do siarki ogólnej w glebie po pierwszym roku badań przyjmował wartości w zakresie 58,29-69,76, natomiast po drugim roku w zakresie 59,90-75,88, co świadczyło o intensywnej mineralizacji związków siarki. Stosunek węgla do siarki w glebie z dodatkiem nawozów zawierających siarkę był węższy niż w glebie nie nawożonej i nawożonej mineralnie (NPKmin bez siarki).