Measurable traits of perch (Perca fluviatilis L.) living in a lower course of the vistula river

The research material comprising 76 perches (Perca Jluuia tilis L.) was obtained from the Vistula river in the city of Toruń. The fishings were made using a spinning rod, from mid-July to mid-October in 2010 and 2011. Twenty-three linear measurements were taken of each fish. Measurable traits were expressed in the percentage of body length and for each of them the following were calculated: arithmetic mean, standard deviation and coefficient of variation. Positive and statistically significant dependencies of measurable traits under analysis on perch's body length were observed. The coefficient of correlation oscillated between r= 0,727 (relation between the length of caudal fin upper lobe and body length) and r= 0,992 (relation between total body length and body length). Perches from the lower course of the Vistula River, when compared with perches living in different rivers, demonstrated slightly lower dorsal fin (D2) and anal fin (A), and, in comparison with lake perches, they were characterized with shorter caudal peduncle. Overall, it can be concluded that the perch under analysis substantially did not diverge in terms of body shape from a typical shape known for this species.

---

Materiał do badań w liczbie 76 osobników okonia (Perca fluviatilis L.) pozyskano z rzeki Wisły na terenie miasta Toruń. Połowów dokonywano za pomocą wędki spinningowej od połowy lipca do połowy października w 2010 i 2011 r. Na każdym osobniku wykonano dwadzieścia trzy pomiary liniowe. Cechy mierzalne wyrażono w procentach długości ciała i dla każdej z nich obliczano: średnią arytmetyczną, odchylenie standardowe i współczynnik zmienności. Stwierdzono dodatnie i statystycznie istotne zależności badanych cech mierzalnych od długości ciała okonia. Wartość współczynnika korelacji wahała się od r= 0,727 (zależność długości górnego płata płetwy ogonowej od długości ciała) do r= 0,992 (zależność długości całkowitej ciała od długości ciała). Okonie z dolnego biegu rzeki Wisły w porównaniu z okoniami z innych rzek miały nieco niższą płetwę grzbietową (D2) i odbytową (A), a w porównaniu z okoniami z jezior charakteryzowały się krótszym trzonem ogonowym. Ogólnie można przyjąć, że badane okonie nie odbiegały zasadniczo kształtem ciała od typowej formy opisanej dla tego gatunku.