Wpływ sposobu przygotowania powierzchni ceramik krzemionkowych na wytrzymałość połączenia z materiałem kompozytowym

Warunkiem połączenia pełnoceramicznych uzupełnień protetycznych, wykonanych z ceramiki krzemionkowej, z materiałem kompozytowym jest rozwinięcie powierzchni ceramiki i jej silanizacja. Metodami standardowo polecanymi do rozwinięcia powierzchni ceramiki są: piaskowanie korundem, trawienie 9,5% kwasem fluorowodorowym (HF) lub połączenie tych metod. Brak jest jednak zgodności, co do oceny skuteczności tych metod przygotowania powierzchni ceramiki do jej połączenia z kompozytem. Celem pracy była ocena wytrzymałości połączenia ceramiki krzemionkowej z materiałem kompozytowym w zależności od sposobu przygotowania jej powierzchni. Badaniu poddano próbki ceramik krzemionkowych wykonanych metodą napalania, które szlifowano na mokro papierami ściernymi o gradacji 600C, piaskowano korundem szlachetnym 50 um i trawiono 9,5% kwasem HF. Po silanizacji powierzchni ceramiki próbki łączono z materiałem kompozytowym za pomocą systemu wiążącego. Wytrzymałość połączenia oceniano w teście ścinania w urządzeniu do badań wytrzymałościowych Zwick-Roell Z005 przy prędkości przesuwu belki poprzecznej 2 mm/min. Stwierdzono istotne różnice w wytrzymałości połączenia materiału kompozytowego z poszczególnymi ceramikami. Powierzchnia próbek ceramiki była również oceniana w mikroskopie elektronowym skaningowym. Uzyskano większe zróżnicowanie powierzchni próbek ceramiki po ich trawieniu kwasem HF w porównaniu z piaskowaniem.

---

Increasing the ceramic surface area and its silanisation is critical for achieving successful bonding between all-ceramic restorations and composite resin. Standard procedures include sandblasting, etching with 9.5% hydrofluoric acid (HF) or combination of these methods. However, there is an ongoing debate on the best methods of ceramic surface treatment to achieve optimal ceramic-composite bonding. Aim of this study was to evaluate shear bond strength between feldspathic ceramic and resin composite due to different ceramic surface conditioning methods. Specimens of feldspathic build up ceramic, polished, were treated with airborne particle abrasion with 50 ?m aluminum oxide and etched with 9.5% hydrofluoric acid. After silanisation of ceramic surface, specimens were bonded with resin composite by means of bonding system. Shear bond strength was tested in universal testing machine Zwick-Roell Z005 at a crosshead speed 2.0 mm/min. Comparing ceramics significant differences in shear bond strength were observed. SEM analysis of ceramic surfaces was performed. In comparison to airborne particle abrasion, HF etching resulted in greater diversity of morphological surface of ceramics.