Wytrzymałość kompozytów węglowo-epoksydowych (CFRP) w kontekście technik wytwarzania i warunków eksperymentu

Przedmiotem badań były kompozyty węglowo-epoksydowc (CFRP) o strukturze typu UD (Unidirectional), otrzymywane za pomocą specjalnie skonstruowanego próżniowego urządzenia do impregnacji rovingu z układem wałków. W konstrukcjach lotniczych struktura typu UD występuje w najbardziej obciążonych elementach, jakimi są pasy dźwigarów skrzydeł. Obciążeniem wymiarującym przekrój pasów jest ściskanie. Zbadano wytrzymałość na ściskanie otrzymywanych kompozytów w zależności od stopnia zbrojenia i geometrii próbek (tzw. efekt skali). Określono bezwzględne wartości wytrzymałości oraz wartości wytrzymałości odniesione do gęstości (wytrzymałość właściwa), a także do liczby pasm rowingu w przekroju próbki (siła niszcząca na jedno pasmo rowingu). Stwierdzono, że wytrzymałość na ściskanie kompozytów węglowo-epoksydowych o strukturze UD w dużym stopniu zależy od szczegółów metody wytwarzania, zwłaszcza od tego, czy przy formowaniu prętów zastosowany był docisk.