Method of assessment of the abrasive wear resistance of high performance concrete exposed to erosion

The high performance concrete (HPC) with high abrasive resistance are more frequently used for repairing of the hydraulic constructions damaged by the water mixed with rock waste such as stilling basins and overfalls. This paper presents the test results of the examinations of abrasive wear of 8 types of HPC with compressive strength of 75-115 MPa. The mixtures were made with: Portland cement and blast-furnace cement, basalt aggregate with added superplasticizers and silica fume (W/CM fixed at 0.26 to 0.27). The mixtures contained of steel fibre: 30 and 50 mm length and aspect ratios of 60 and 50 and polypropylene fibers as a reinforcement. For the examinations of the abrasion resistance of HPC selected ASTM C 1138: the underwater method.

---

Betony wysokowartościowe (BWW) cechują się nie tylko wysoką wytrzymałością na ściskanie, ale także posiadają zwiększoną odporność na korozyjne oddziaływanie środowiska. BWW są coraz częściej stosowane w naprawach konstrukcji hydrotechnicznych jak i do budowy nowych obiektów. Uszkodzenia betonowych powierzchni i fragmentów konstrukcji są powodowane przez różne formy zużycia wywołane zjawiskami takimi jak: erozja, zniszczenie uderzeniowe i kawitacja. Określenie trwałości konstrukcji w przypadku obiektów hydrotechnicznych jest zagadnieniem niezwykle ważnym z uwagi na duże znaczenie gospodarcze i strategiczne tych obiektów. Zagadnienie zużycia ściernego betonu na skutek działania erozji abrazyjnej, od strony modelowania tego zużycia jest bardzo mało rozpoznane. Odporność na ścieranie betonów określana jest w Polsce najczęściej za pomocą tarczy Boehmego. Metoda ta nie nadaje się do oceny betonów narażonych na działanie erozji abrazyjnej czy kawitacji, gdyż nie odzwierciedla warunków zużycia betonu. W przypadku betonów wysokich wytrzymałości badanie odporności na ścieranie wykonywane na tarczy Boehmego daje ścieralność bliską zeru i dlatego nie ma możliwości porównania tą metodą odporności na ścieranie betonów wysokowartościowych o różnym składzie i różnej wytrzymałości. W referacie przedstawiono wyniki badań odporności na ścieranie 8 betonów wysokich wytrzymałości o składzie modyfikowanym dodatkami: włókien stalowych i polipropylenowych. Badania ścieralności przeprowadzono metodą podwodną wg ASTM C 1138 przy czasie badania 120 godzin. Wyznaczono krzywe zużycia badanych betonów i obliczono średnią prędkość zużycia w czasie. Uzyskane przebiegi zużycia poddano analizie teoretycznej i porównano z wynikami badań uzyskanymi dla betonów zwykłych. Dokonano oceny metody podwodnej przy określaniu odporności BWW na ścieranie w warunkach erozji abrazyjnej.