Hydrofobowość rtęci w wodnych roztworach soli nieorganicznych.

We flotacji ważną cechą procesu jest hydrofobowość flotowanej substancji. Hydrofobowość ta zależy nie tylko od kolektora, ale także w przypadku flotacji solnej, od ilości i rodzaju soli. Obserwuje się to również dla rtęci. Rtęć jest modelem do badań wielu właściwości różnych układów, w tym i układów flotacyjnych. W tej pracy opisano hydrofobowość rtęci w wodnych roztworach soli nieorganicznych. W oparciu o dane literaturowe stwierdzono, że kąt zwilżania Hg w roztworach KC1 i Na2SO4 spada wraz ze wzrostem stężenia soli. Spadek oraz wzrost kąta zwilżania rtęci w wodnym roztworze soli uwarunkowany jest zmianami energetycznymi poszczególnych granic fazowych: rtęć-roztwór soli, rtęć-powietrze i roztwór soli-powietrze. Ponadto, korzystając z równania Younga oszacowano kąt zwilżania rtęci wodnym roztworze KC1 w oparciu o granice fazowe. Wyliczono, że przy wzrastającym stężeniu soli od 0,1 do 1,0 M KC1 kąt zwilżania rtęci może maleć o kilka stopni, tj. od 74° do 67°. W roztworach innych soli kąt zwilżania może także rosnąć, ale z powodu fragmentarycznych danych literaturowych, zagadnienie to należy jeszcze dokładnie przebadać

---

The contact angles, both measured and calculated from the Young equation, were presented and discussed in the paper.