Sculptural décor of façades of Lviv tenement houses of the Renaissance period (on the example of Scholtz-Wolfowitz tenement house No. 23 in Market Square in the city of Lviv)

The medieval Lviv, located in the crossroads of trade routes, was open to the influence of the new traditions. The Renaissance period comes to the city, lying in the ruins of destructive fire of 1527. Gothic Lviv suddenly passes away in the past, and the Renaissance in its bright understanding of this word comes to the city. New forms were brought to the architecture of Lviv by Italian craftsmen, educated in the Renaissance traditions of their country. These are mostly the natives of northern Italian regions. Ordinary artisans-architects have quickly assimilated in the new conditions, being affected by the local traditions. Those among them who were non-ordinary personalities left their inimitable monuments of Renaissance architecture to us. Buildings, constructed at that period, attract us by harmony of shapes and by refinement of stone carvings. Sculptural décor, which acquires expressive exemplariness and which is vested a certain symbolic and philosophical content during the Renaissance epoch, plays a special r?le in the formation of a peculiar architectural image of the buildings. The present article is dedicated to revealing a symbolic and philosophical meaning of sculptural décor on the façades of Lviv Renaissance houses on the example of Scholtz-Wolfowitz tenement stone No. 23 in Market Square in Lviv.

---

Warunki rozwoju średniowiecznego Lwowa sprzyjały poszerzeniu tradycji Renesansu w jego kulturze i w budownictwie. Na klasyczne formy i metody, przyniesione przez włoskich architektów, wpływ wywarły miejscowe tradycje. Wskutek tego architektura Lwowa doby odrodzenia nabyła specyficznych cech. Dla wystroju architektonicznego fasad charakterystyczna stała się dość swobodna interpretacja reguł klasycznych, a także nasycenie delikatną rzeźbą i stosowanie polichromii. Jednak szczególnie ciekawe jest traktowanie wystroju rzeźbiarskiego, stosowanie którego często było podporządkowane nie tyko funkcji estetycznej, lecz także idei symbolicznej, oraz nabierało treści filozoficznej. Wystrój plastyczny stał się ilustracyjny i często charakteryzował światopogląd właściciela kamienicy. Rzeźbiarze wyróżniający się wysokim mistrzostwem i kulturą wykonania byli często zatrudniani przez znanych projektantów. Wystrój rzeźbiarski fasad stał się wartością architektoniczną, artystyczną i historyczną i wymaga obecnie szczególnego podejścia do jego badania i ochrony.