Historicism in the architecture of Lviv: tendency across centuries

Development of theoretical conceptualization of the phenomena and events in the history of architecture frequently leads to revaluation of their importance, a more precise definition or even their complete transformation. An example of this is the fate of the term "historicism" that relatively recently got implanted in the Ukrainian scientific use. Only in 1990s has it finally "forced out" the traditional eclecticism from our architectural science and outlined the period of development of architecture of the 2nd half of the 19th century. However, formation of the new views on the problem of historicism as the fundamental world outlook category opens up absolutely new perspectives for the research. The term "historicism" used in this article is not the name of a concrete trend in the practice of architecture of a certain period but a tendency that goes through many periods of development of architecture. Historicism is interpreted as a direction of creative thinking fed on historical consciousness.

---

W artykule podjęto temat historyzmu w architekturze, który jest traktowany nie jako nazwa konkretnego kierunku w architekturze, ale jako skierowanie myślenia twórczego, które żywi się świadomością historyczną. Na przykładzie architektury Lwowa pokazano, jak system form związanych z wydarzeniami i doświadczaniem historii stale służy do tworzenia nowych języków formalnych, wyrażających treści specyficzne dla swojej epoki. Problem wykorzystania tradycji do rozwiązywania "zadań wpółczesnych" architektury został prześledzony od epoki Renesansu do początku XXI wieku. W niniejszym kontekście staje się zrozumiałe, że historyzm we Lwowie jest właściwy epokom Renesansu, klasycyzmu; możemy także spostrzec go zarówno w modernizmie, w wariacjach neoklasycystycznych reżimu totalitarnego, jak i we współczesnej architekturze, dlatego że podstawą myślenia twórczego architektów było i jest odwołanie do pamięci historycznej przez prototypy historyczne.