Between order and decency- Between the code and abstract criteria

It seems that the difficulty in the interpretation of the professional reality as an ethical message is today one of the biggest challenges faced by the designers of architecture. In the classical presentation of ethics, it is practice that provides the basis for formulation of a coherent set of axioms. At present, we live in the times when the methods of achieving success are more and more often based on encouragement instead of instruction, on flexibility and promotion instead of disciplinary sanctions. The architect's code of professional ethics is not casuistic by nature and that is why it was based on universally accepted and established ethical norms and not on torts. However, this creates huge problems as an act which is ethical for some is not ethical for others. Regardless of that, it is an obligation of all architects to observe the general human and professional ethical norms, and especially guarding the dignity of the profession.

---

Wydaje się, że trudność interpretacji rzeczywistości zawodowej jako przesłania etycznego stanowi obecnie jedno z największych wyzwań, przed którym stoi środowisko projektantów architektury. W klasycznym ujęciu etyki praktyka dostarcza podstaw do sformułowania spójnego zbioru aksjomatów. Obecnie żyjemy w czasach, gdy coraz częściej dąży się do oparcia metod skutecznego działania na zachęcie zamiast na nakazie, na elastyczności i promocji zamiast na sankcjach dyscyplinarnych. Jednocześnie pojawiają się naglące pytania: czy przeciwnie do obostrzeń na wzór kodeksu karnego, kodeks etyki zawodowej architekta nie powinien stanowić jedynie zbioru zasad, z którym identyfikowanie się byłoby chlubą? Czy rola wychowawcza kodeksu etyki zawodowej architekta nie jest w rzeczywistości działaniem post factum? Zdaniem autora niniejszego artykułu, należałoby szukać innej jego wykładni, na przykład w formie przynależności do elitarnego zrzeszenia na wzór wiktoriańskich klubów dżentelmenów, nobilitujących swoich członków, a jednocześnie tworzących najwyższy poziom ich etycznego i kulturalnego wyrobienia.