Pattern analysis. Study on composition structure in music and architecture

Researching generative processes in design leads one towards theory of architecture. Evaluation of created forms demands exact instruments. In the engineering field mathematical models could be implemented as well as rules derived from laws of physics. Parametric description of aesthetical solution requires rules we do not have. Art object needs calibration accordingly to algorithmic criteria. Is it possible? Architectural debate focuses on holistic aspects of reality. Building, design project, concept exists as completed subject. Researching architectural molecules we prefer global, arbitrary definitions much more to micro-scale analysis. Experiments described in this paper illustrate efforts made to discover and understand elementary architectural tissue. Juliusz Żórawski's idea, introduced far before Christopher Alexander's algorithmic methodology, constitutes foundation for evaluation as well as for creation processes. Data acquisition, differently than procedures present in generative concepts, relies on rational analysis of space. Structural optimization as well as individual/ accidental/chaotic parameters are taken into account with secondary importance. Authors aim to research whether architectural argument can benefit from elementary analysis of patterns as proved on the field of contemporary music. If yes - can we implement discovered rules for generative form-creation processes?

---

Refleksja nad użytecznością generatywnych metod projektowania wiedzie ku teorii architektury. Dokonywanie oceny efektów twórczej działalności wymaga precyzyjnych narzędzi. W obszarze technicznym - dostarczają ich matematyczne modele procesów oraz reguły wywiedzione z praw fizyki. Chcąc parametrycznie opisać estetykę rozwiązania - musimy ściśle sformułować zasady, czyli ustalić kryteria ewaluacji odpowiadające logice algorytmicznej. Czy jest to możliwe? Opis architektoniczny posługuje się nader często ogólnym postrzeganiem rzeczywistości. Projekt, budynek, jednostkowa idea traktowane są w nim jak zamknięte i skończone podmioty wywodu. Analiza w mikroskali, poszukiwania struktury najdrobniejszych elementów składowych i reguł ich wiążących ustępują miejsca definicjom stylów, ograniczonych niekiedy do produktów wąskiej grupy twórców. Przedstawione w artykule eksperymenty dążą ku poznaniu struktury architektonicznej na poziomie elementarnym. Koncepcja Juliusza Żórawskiego, wyprzedzająca algorytmiczne podejście do analizy przestrzennej znane z prac Christophera Alexandra staje się podstawą dla dokonywania oceny i generowania form architektonicznych. W odróżnieniu do wielu współczesnych koncepcji, źródłem informacji o powstającym obiekcie nie jest zespół przypadkowo pozyskanych danych oraz rezultat optymalizacji strukturalnej. Autor próbuje zbadać, czy podobnie jak w analogicznych studiach nad kompozycją muzyczną, akwizycja informacji architektonicznej może odbywać się na gruncie racjonalnej analizy uporządkowań. Jeśli tak - czy reguły wywiedzione z modelu teoretycznego posłużyć mogą do konstruowania nowych rozwiązań?