Radiacyjna stymulacja reaktywności różnych rodzajów mas celulozowych przeznaczonych do wytwarzania pochodnych

Napromieniowane próbki mas celulozowych wiskozowych: Alicell, Borregaard, Ketchikan oraz papierniczych: sosnowej i brzozowej poddano badaniom strukturalnym i fizykochemicznym. Badania strukturalne wykonano metodą spektrometrii elektronowego rezonansu paramagnetycznego (EPR) i chromatografii żelowej (GPC). Pomiary EPR prowadzono w temperaturze pokojowej za pomocą spektrometru Bruker ESP 300 10/12 pracującego w paśmie X. W badaniach fizykochemicznych określano takie parametry, jak: lepkość graniczną, średni stopień polimeryzacji, zawartość alpha-celulozy. Średnie ciężary cząsteczkowe i ich rozrzuty określano, wykorzystując chromatograf żelowy typu HP1050 firmy Hewlett-Packard, w którym jako rozpuszczalnik zastosowano 8% rozwtór dimetyloacetamidu z dodatkiem chlorku litu. W wybranych do badań masach wystąpiło obniżenie średniego stopnia polimeryzacji, lepkości granicznej i polidyspersji. Wraz ze wzrostem dawki promieniowania jonizującego w próbce następowało znaczne obniżenie średniego stopnia polimeryzacji. Obserwowano nieznaczne obniżenie zawartości alpha-celulozy. Na podstawie badań chromatografii żelowej i spektroskopii EPR stwierdzono korelacje między stężeniem generowanych radiacyjnie rodników a obniżeniem średniego stopnia polimeryzacji oraz korzystne zmiany w strukturze mas celulozowych, poddanych ekspozycji wiązką elektronów.