The problem of discontinuity of settlement values computed according to Ménard pressuremeter approach

The choice of the appropriate formula for calculating the subsoil settlement on the grounds of pressuremeter test results depends on soil characteristics. If the subsoil is built of bearing soils the method of three-dimensional subsoil deformations is applicable. The one-dimensional deformation method is recommended when compressible soils of a limited thickness occur in foundation level. For situations when a compressible layer occurs at a certain depth below the foundation level the intermediate method is used. One might presume that comparable results are obtained near conventional usefulness limits. It has appeared, however, that the choice of computational method alone influences them remarkably. Switching in justifiable cases the formula of settlement estimation, a step growth or downfall of a computational settlement value is obtained, which should not happen. Basing on a few specific numerical examples the author suggests some corrections to the rules of applicability of particular computation method. Conventional concepts of maximum and minimum settlement are also introduced. These propositions aim at minimization of both the problem of discontinuity and the possibility of obtaining incorrect (under- or overestimated) computational settlements.

---

Wybór sposobu obliczania osiadań podłoża gruntowego na podstawie wyników badań presjometrycznych zależy od charakterystyki warunków gruntowych. Jeśli w podłożu zalegają grunty nośne stosować należy metodę odkształceń trójwymiarowych półprzestrzeni gruntowej. Metodę odkształceń jednowymiarowych zaleca się stosować wtedy, gdy w poziomie posadowienia zalegają grunty ściśliwe o ograniczonej miąższości. W sytuacjach bardziej złożonych, gdy warstwa ściśliwa zalega na pewnej głębokości poniżej poziomu posadowienia stosowana jest dwuetapowa metoda pośrednia. Należałoby sądzić, że w pobliżu umownych granic stosowalności wymienionych metod obliczeniowych uzyskiwane wyniki są podobne. Okazuje się jednak, że znacząco rzutuje nań sam dobór metody obliczeniowej. Zmieniając w uzasadnionych przypadkach formułę szacowania wielkości osiadań uzyskamy ich skokowy wzrost lub spadek, co nie powinno mieć miejsca. Na podstawie analizy przykładów numerycznych podaje się sugestie korekt zasad stosowalności poszczególnych metod obliczeniowych. Wprowadza się ponadto umowne pojęcia osiadań maksymalnych i minimalnych. Propozycje te mają na celu zminimalizowanie problemu nieciągłości i uzyskiwania błędnych (zbyt matych lub zbyt dużych) osiadań obliczeniowych.