Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Facies and depositional environments of the Nida Gypsum deposits (Middle Miocene, Carpathian Foredeep, southern Poland)

Tytuł:
Facies and depositional environments of the Nida Gypsum deposits (Middle Miocene, Carpathian Foredeep, southern Poland)
Autorzy:
Bąbel, M.
Data publikacji:
1999
Słowa kluczowe:
zapadlisko przedkarpackie
ewaporyty
facja
selenit
alabaster
sedymentacja
Carpathian Foredeep
Badenian
evaporites
facies analysis
selenite
sedimentary structure
microbialites
Język:
angielski
Dostawca treści:
BazTech
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie  Pełny tekst  Link otwiera się w nowym oknie
Seven facies (five primary and two diagenetic) and 12 subfacies are distinguished within the Nida Gypsum deposits which are a part of the widespread Middle Miocene (Badenian) evaporites of the Carpathian Foredeep cropping out in vicinity of Busko in southern Poland. Facies are defined as products of specific mechanisms of evaporitic deposition: syntaxial bottom growth of gypsum crystals, microbial gypsum deposition (mainly gypsification of organic mats), mechanical deposition and diagenetic and weathering processes. Primary facies and subfacies, and their uncommon sedimentary structures (such as: up to 3.5 m high bottom-grown gypsum crystals, several metres high selenitic domes, gypsum stromatolite domes, halite-solution collapse breccias) record a varied shallow water (0-5 m) evaporitic environment, controlled mainly by depth, salinity and climate.
W badeńskich gipsach Ponidzia wyróżniono 6 facji siarczanowych: gipsy szklicowe, rumosze kryształów gipsu, gipsy trawiaste, szablaste, mikrokrystaliczne, porfiroblastyczne i jedna fację węglanową. W obrębie 5 pierwszych facji wyróżniono 12 subfacji i scharakteryzowano środowiska ich sedymentacji, które w większości są typowe dla płytkiego, okresowo wynurzanego zbiornika ewaporacyjnego. Facje zdefiniowano jako produkty kilku podstawowych mechanizmów depozycyjnych (por. E.Mutti, F.Ricci Lucchi, 1975), m.in. takich jak: (I) syntaksjalny wzrost dużych kryształów gipsu wprost na dnie basenu (gipsy szklicowe, trawiaste i szablaste), (II) mikrobialną (sensu R.V.Burne, L.S.Moore, 1987) depozycję drobnokrystalicznego gipsu, głównie poprzez gipsyfikację mat organicznych (gipsy trawiaste), (III) depozycję mechaniczną (gipsy mikrokrystaliczne), obejmującą opadanie i osiadanie drobnych kryształów gipsu wytrąconych w tonu wodnej, oraz redepozycję osadu gipsowego. Zróżnicowanie facjalne gipsów Ponidzia wynika przede wszystkim z wahań zasolenia i głębokości basenu oraz wilgotności klimatu.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies