Stages of geoinformation evolution related to the territories described in the Bible - from the 3rd millennium b.C. to modern times

The paper presents consecutive stages of the evolution of geoinformation related to the territories of the events described in the Bible. Two geoinformation sources are presented: the Bible and non-Bible sources. In the Bible there is much, often some highly detailed information regarding terrain topography. The oldest non-Bible sources are incorporated in the ancient documents, which were discovered in Egypt and Mesopotamia. Some of them are related to the 3rd millennium B.C. The further stages are related to the onomasticons and itineraries written by travellers and pilgrims to the Holy Land. The most famous onomasticons include: onomasticons prepared by bishop Eusebius from Caesarea and those prepared by St. Jerome. One of the oldest maps of Palestine’s territory is the so-called mosaic map of Madaba dated to 565. In the 15th century several Bible maps were edited. The most rapid evolution occurred in the 16th and 17th centuries, when the world famous cartographers such as Mercator and Ortelius edited several maps of Palestine’s territory. Cartographers from several European countries edited more than 6,000 maps presenting the Biblical territories and Biblical events. Modern maps, based on detailed topographical surveys, were edited in the second half of the 19th and 20th centuries.

---

W artykule przedstawiono kolejne etapy rozwoju geoinformacji dotyczącej terenów biblijnych. Omówiono dwa źródła informacji, a mianowicie geoinformacje biblijne i pozabiblijne. W tekstach biblijnych można znaleźć wiele, często bardzo detalicznych informacji topograficznych. Najstarsze źródła pozabiblijne, to starożytne dokumenty odnalezione na terenach Egiptu i Mezopotamii. Niektóre z nich pochodzą z trzeciego milenium przed Chr. Kolejnym etapem geoinformacji były onomastikony oraz dzienniki podróży pisane przez podróżników i pielgrzymów do Ziemi Świętej. Do najbardziej znanych należy onomastikon sporządzony przez biskupa Euzebiusza z Cezarei oraz onomastikon św. Hieronima. Do jednych z najstarszych map Palestyny należy mozaikowa mapa odnaleziona na posadzce kościoła w Madabie pochodząca z roku 565. Szybki rozwój kartografii biblijnej nastąpił w wieku XVI i XVI, kiedy to słynni kartografowie Mercator i Ortelius opracowali wiele map Palestyny. Kartografowie z wielu krajów Europy, w ciągu minionych stuleci, opracowali ponad 6 tysięcy map biblijnych przedstawiających terytoria i wydarzenia biblijne. Nowoczesne mapy, oparte na pomiarach topograficznych, zaczęto wydawać w drugiej połowie XIX wieku oraz w wieku XX.