Niezawodność statków powietrznych realizujących zadania ratownictwa morskiego z szczególnym uwzględnieniem awioniki

Badania i wyniki rozprawy doktorskiej dotyczyły: stworzenia modelu zadania ratowniczego i jego weryfikacji metodą symulacji komputerowej. Opracowano metody wyznaczania niezawodności ratowniczych statków powietrznych (RSP) realizujących zadania ratownictwa morskiego. Wyznaczono wskaźniki niezawodnościowe wybranych zespołów funkcjonalnych: zbadano przydatność metod heurystycznych do określenia częstości uszkodzeń podzespołów statków powietrznych (SP). Zweryfikowano hipotezę, że metoda ekspertów może być przydatna do oceny charakterystycznych probabilistycznych zdarzeń mało prawdopodobnych, do których należą wypadki lotnicze i uszkodzenia występujące w czasie akcji ratowniczych. Zebrana przez autora bogata informacja statystyczna o uszkodzeniach śmigłowców ratowniczych oraz wypowiedzi kilkudziesięciu ekspertów stanowi bogaty i niepowtarzalny materiał, potwierdzający hipotezę o przydatności ocen ekspertów. Przeprowadzona identyfikacja struktury niezawodnościowej awioniki śmigłowców ratownictwa morskiego przedstawia dużą wartość użytkową i stanowi wzorzec postępowania przy identyfikacji struktury niezawodnościowej na innych typach statków powietrznych oraz w innych specjalnościach .