Zarys probabilistycznej metody określenia trwałości zmęczeniowej wybranych elementów konstrukcji statku powietrznego dla zachowania wymaganego poziomu bezpieczeństwa lotów

W artykule przedstawiono zarys probabilistycznej metody wyznaczania trwałości zmęczeniowej elementu konstrukcji statku powietrznego dla przyjętego poziomu bezpieczeństwa lotów. W prezentowanej metodzie wykorzystane są: - eksploatacyjne widmo obciążenia elementu konstrukcyjnego statku powietrznego, - zależność Parisa określająca prędkość propagacji pęknięcia zmęczeniowego w ujęciu deterministycznym, - równanie różnicowe do charakterystyki narastania pęknięcia w ujęciu probabilistycznym, - funkcja gęstości narastania długości pęknięcia elementu w postaci rozwiązania równania Fokkera-Plancka. Otrzymane wyniki pozwoliły na wyznaczenie postaci funkcji gęstości czasu (nalotu) niezbędnego do przekroczenia dopuszczalnej długości pęknięcia. Mając wyznaczoną tę funkcję, określono niezawodność elementu, którą następnie wykorzystano do wyznaczenia trwałości zmęczeniowej elementu konstrukcji. Rozpatrzono dwa przypadki rozwiązania, zależne od współczynnika m występującego we wzorze Parisa, tzn. dla m = 2 i m [nie równe] 2.