Problemy rozkładu średnic cząstek stałych w świetle nowych przepisów i metod pomiarowych

Jednym z najważniejszych wyzwań budowy i użytkowania silników jest konieczność spełnienia wymagań ograniczających poziom emisji zanieczyszczeń. Dla silników o zapłonie samoczynnym niezwykle trudnym celem do osiągnięcia jest zredukowanie emisji cząstek stałych, a zwłaszcza nanocząstek. Zanieczyszczenie otoczenia cząstkami stałymi zawartymi w spalinach jest określane wielkością masowej ich emisji. W świetle obecnych danych eksperymentalnych, najbardziej szkodliwe dla zdrowia są cząstki o bardzo małych rozmiarach -około 100 nm. Udział ich w całkowitej ilości emisji cząstek stałych jest największy (do 90%), natomiast ich masa nie przekracza zwykle 20% całkowitej masy cząstek emitowanych przez silnik.