Prosty klucz do oznaczania orzęsków osiadłych (Peritrichia) najczęściej występujących w osadzie czynnym

Prawidłowo funkcjonujący osad czynny jest oprócz powszechnie występujących w nim różnych rodzajów bakterii, biocenozą „mikroorganizmów” należących do różnych grup taksonomicznych. Najczęściej spotykane są orzęski, korzenionóżki (ameby „nagie” i „domkowe”), wiciowce, a także wrotki, niesporczaki, nicienie, skąposzczety i sporadycznie przedstawiciele innych grup zwierząt wielokomórkowych. Istotną rolę w „zdrowym” i stabilnym osadzie czynnym odgrywają osiadłe orzęski bakteriożerne, które współwystępują zwykle z bakteriożernymi orzęskami pełzającymi. Obecność obu tych grup orzęsków w osadzie jest możliwa i pożądana, ponieważ nie konkurują one ze sobą o pokarm. Orzęski osiadłe odżywiają się przede wszystkim bakteriami zawieszonymi i rozproszonymi w ścieku, podczas gdy orzęski pełzające zjadają bakterie występującymi na kłaczkach lub między nimi.