O zagadnieniach ekspresji wobec architektury symbolicznej

Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na dwa pozornie odmienne podejścia do problematyki kształtowania formy architektonicznej: symboliczne i ekspresyjne, zarówno w kontekście ich konfrontacji, jak i symbiozy. Zastosowany symbol w sposób oczywisty sprzyja wytwarzaniu komunikatów wizualnych, natomiast eskalacja wyrazu zapobiega ucieczce w dosłowność i wzbogaca twórczość o pierwiastek indywidualny. Oba nurty komplementarnie tworzą mechanizm rozwoju języka nowoczesnej architektury, która naturalnie wymaga rozważania w szerszym kontekście kulturowym.

---

The article draws attention to two seemingly different approaches to the creation of an architectural form: the symbolic and the expressive, both in the context of their confrontation, and symbiosis. Symbol clearly supports the generation of the visual communication, while the escalation of the expression prevents a creativity from escaping in the literality and also it enriches the work of an individual element. Both those trends complementary creates the mechanism of modern architecture development, which obviously requires a consideration in the background of the extensive cultural context.