Techniki origami w zaawansowanej inżynierii projektowania produktów

Początki origami, czyli techniki składania papieru w skomplikowane figury, sięgają co najmniej 1000 r. n.e., choć istnieją uzasadnione przypuszczenia, że może być ona jeszcze starsza. Mimo iż origami powszechnie uważane jest za sztukę japońską, najprawdopodobniej narodziła się ona w Chinach. Stosowanie papieru jako głównego materiału do składania figur wskazuje, że sztuka ta pojawiła się już po jego wynalezieniu. Wraz z rozprzestrzenieniem się, ok. 610 r. n.e., technologii wytwarzania papieru na wschód – najpierw do Korei, a potem do Japonii – papier stawał się produktem coraz doskonalszym, a wraz z poprawą jego jakości pojawiły się także coraz bardziej wyrafinowane techniki jego składania. Kojarzenie origami z tradycyjną japońską dziedziną rękodzieła artystycznego wynika najprawdopodobniej z faktu, iż najwcześniejsze zapiski na temat składania papieru pochodzą właśnie z Japonii i są datowane na ok. 1000 r. n.e. Natomiast pierwszym kompendium dotyczącym bezpośrednio technik origami jest – datowana na 1797 r. – księga „Senbazuru Orikata”, napisana przez Japończyka Akisato Rito. „Senbazuru” oznacza 1000 żurawi. Żuraw w kulturze japońskiej był i jest zwierzęciem utożsamianym z pomyślnością. Zgodnie z legendą, każdy, kto złoży tysiąc papierowych żurawi, będzie mógł spełnić swoje największe marzenie. „Orikata” – słowo, które znaczy to samo co origami – było pierwotną nazwą tej techniki.