Architektura bez granic – peryferyjność czy uniwersalizm

Artykuł przedstawia pogląd, iż dawne, ewoluujące w ciągu wieków idee, kształtujące przez tysiąclecia wybitne dzieła sztuki, postać techniki, formy i plany wytworów urbanistyki, a także szatę zewnętrzną architektury zależały od otwartości lub introwersji granic, zbliżenia lub osamotnienia cywilizacyjnego i kulturowego, w zamykaniu lub rozprzestrzenianiu się kręgów kulturowych. Tożsamość i identyczność tworów natury pozostaje w opozycji do charakteru wytworów dzieł człowieka, który w nieustannej pogoni za innowacyjnością zrywa kontakty z tradycją, szczególnie w dzisiejszym świecie przyspieszenia technologicznego. świadoma twórczość nie powinna dziś także prowadzić do saprofitycznego rozkładu swej własnej tradycyjnej metaprzestrzeni, będącej świadectwem kultury i tożsamości narodowej.

---

The paper represents the opinion, that the former, evolving in draught of ages ideas formative by millennium prominent works of art, figure of technique, form and plans of products of town-planning, and they depended from frankness or introversion of borders the external garment of architecture also, the close relation or loneliness of the civilization and cultural, in closing or the spreading the cultural circles. Stays in opposition the identity and identity of creatures of nature to the character of products of works the man, which in incessant it will drive on for innovatory activities and innovation it tears off with tradition the contacts, particularly in today"s world the technological acceleration. The sensible works should not today also lead to sardonic feeding on with dead matter schedule her own traditional the met space, being with certificate of culture and identity national.