Operacje usunięcia zaćmy w dystrofii rogówki Fuchsa

Dystrofia śródbłonka rogówki Fuchsa (Fuchs Endothelial Corneal Dystrophy, FECD) to schorzenie dość powszechne, dziedziczone genetycznie, dominująco. Jest najczęstszą postacią dystrofii tylnej rogówki, zajmującą przede wszystkim śródbłonek rogówki i błonę Descemeta. Komórki śródbłonka odpowiedzialne są za odwodnienie rogówki i utrzymanie jej przezroczystości. Niestety, komórki śródbłonka przestają się odnawiać około 2. roku życia, a przez kolejne lata obumierają. Normalny wskaźnik obumierania komórek śródbłonka wynosi 0,6% rocznie, u pacjentów z dystrofią śródbłonka Fuchsa odsetek ten jest znacznie wyższy. Niewydolność komórek śródbłonka powoduje gromadzenie się płynu w rogówce i jej pogrubienie, a w efekcie niewyraźne lub zamglone widzenie, zaś w końcowych fazach choroby utratę widzenia i bolesność oka. Choroba ma charakter postępujący – w początkowych stadiach dystrofii śródbłonka Fuchsa obserwuje się postępującą akumulację ogniskowych guzków guttae, a także pogrubienie błony Descemeta.