Tytuł pozycji:
Obiekt przestrzenny jako nośnik cech obrazu fotograficznego
Artykuł uzasadnia potrzebę zbadania cech charakterystycznych dla obrazowania fotograficznego w projektowaniu obiektów przestrzennych. Dzięki zastosowaniu metody logicznej argumentacji, przytoczeniu badań ankietowych przeprowadzonych na trzech grupach odbiorców oraz źródeł z dziedziny sztuki autor wykazuje zasadność rozważenia włączenia do projektowania obiektów przestrzennych cech plastycznych charakterystycznych dla medium fotografii. Autor swoje uzasadnienie opiera na niespotykanej powszechności obrazowania tego typu i silnym wpływie na sposób odbioru świata, życie codzienne oraz na konsekwencje społeczne. Wskazuje, że użycie cech plastycznych fotografii w obiekcie, takich jak głębia ostrości, przenikalność obrazu, użycie paralaksy, płynność czasu rejestracji czy ziarnistość obrazu, może stanowić rodzaj kodu wizualnego, zbliżając formę przestrzenną do rodzaju komunikatu, a także wpływając na możliwą zmianę postrzegania obiektów przez odbiorców, które mogłoby mieć podstawy w zaufaniu odbiorców do obrazu fotograficznego. W dalszej części artykułu autor przytacza przykłady foto-obiektów z domeny sztuki i wskazuje, w jaki sposób wykorzystują one cechy plastyczne obrazu fotograficznego. Autor pokrótce omawia też strategie twórcze, w których najłatwiej spotkać tego typu działania.
Article justifies the need for understanding and describes the possibilities of using characteristic features of photographic imaging in spatial objects. Through logical argumentation, citation of survey research conducted on three groups of recipients, and references from the field of art, the article’s author demonstrates the validity of considering the incorporation of plastic features characteristic of photography into the design of spatial objects. The author bases his justification on the unprecedented ubiquity of this type of imaging and its strong influence on the perception of the world, daily life, and social consequences. It is indicated that the use of photographic plastic features in an object, such as depth of field, image permeability, the use of parallax, the fluidity of registration time, or image granularity, can constitute a kind of visual code, bringing spatial form closer to a type of message, as well as a possible change in the perception of objects by recipients, which could be based on the trust of recipients in the photographic image. In the later part of the article, the author provides examples of photo-objects from the domain of art and indicates how they utilize the plastic features of photographic images. The author also briefly discusses creative strategies in which such actions are most easily encountered.
Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa nr POPUL/SP/0154/2024/02 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki II" - moduł: Popularyzacja nauki (2025).
