Dawne celulozowe opakowania aptekarskie

Do lat 30. XX w. w Polsce część lekarstw pakowano bezpośrednio w różnego rodzaju jednorazowe celulozowe opakowania, m.in. w kapsułki apteczne, nazywane również papierowymi lub kapsułkami do proszków oraz torebki papierowe [5]. Pakowano w nie głównie lekarstwa proszkowe recepturowe oraz apteczne. Lekarstwa proszkowe dzielone miały postać: tabletek, kapsułek żelowych, opłatków aptecznych,a niedzielone: pudrów, zasypek, przysypek. Do tej grupy należały także zioła. Otwieranie kapsułek oraz torebek papierowych często sprawiało trudności. Przyczyną tego było wzajemne sklejanie się brzegów. Często w celu ułatwienia otwierania dmuchano w ich brzegi ustami. Ten sposób był bardzo niehigieniczny. W 1934 r. ukazało się rozporządzenie Ministra Opieki Społecznej Rzeczpospolitej Polskiej, wprowadzające zakaz otwierania kapsułek papierowych przez dmuchanie w nie ustami [6]. W związku z tym, producenci wspomnianych opakowań celulozowych szukali nowych rozwiązań technologicznych. Uzyskali opakowania lekarstw proszkowych (dzielonych oraz niedzielonych), które łatwo i higienicznie otwierały się i zamykały. W artykule zaprezentowano etapy rozwoju tej dawnej, już zabytkowej technologii przetwórstwa papierniczego, prowadzącej do uzyskania aseptycznych, celulozowych, jednorazowych opakowań aptecznych.

---

Opracowanie rekordu ze środków MEiN, umowa nr SONP/SP/546092/2022 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2022-2023).