Tytuł pozycji:
Analiza współpracy kolektorów słonecznych ze źródłem geotermalnym – studium przypadku
W Polsce obserwowany jest dynamiczny rozwój energetyki odnawialnej, której głównymi kierunkami są energia słoneczna i wiatr, a rzadziej geotermalna. W pracy przeanalizowano efektywność współpracy słonecznych źródeł termalnych ze źródłem geotermalnym na przykładzie budynku szpitalnego z basenem w Zakopanem (południowa Polska). W 2015 roku w budynku wybudowano instalację solarną z 75 kolektorami skierowanymi na stronę południową (kąt nachylenia do płaszczyzny poziomej 30°) i 40 kolektorami na stronę zachodnią (kąt nachylenia do płaszczyzny poziomej 30°). Głównym zadaniem wybudowanej instalacji kolektorów słonecznych jest wspomaganie przygotowania ciepłej wody użytkowej w budynku (cele sanitarne). Pozostała część energii jest dostarczana jako energia geotermalna z przedsiębiorstwa „Geotermia Podhalańska”. Instalacją konwencjonalną wspomagającą system grzewczy w „Geotermia Podhalańska” są kotły gazowe. W instalacji solarnej wyposażonej w ciepłomierz monitorowano uzyski ciepła, oddzielnie dla strony południowej i oddzielnie dla strony zachodniej. Zmierzone wyniki porównano z danymi o nasłonecznieniu dla Zakopanego oraz kąta i kierunków posadowienia kolektorów. Dane pozyskano z serwisu PVGIS-SARAH oraz z serwisu rządowego (Typical Reference Year). Analizę efektowności procesu pozyskania energii wykonano dla okresu 1.07.2015 – 31.12.2016 i wyniosła ona dla strony południowej i zachodniej odpowiednio 19% i 11,3%. Są to bardzo niskie wartości jak na polskie instalacje z kolektorami słonecznymi. Osiągnięcie optymalnego efektu ekologicznego, wyrażonego w rocznej redukcji emisji CO2 jest uzależnione od rodzaju zastępowanego źródła. Dla opcji geotermalnego źródła z udziałem 20% energii z gazu wartość redukcji emisji CO2 wyniosła 1890 kg.
Opracowanie rekordu ze środków MNiSW, umowa Nr 461252 w ramach programu "Społeczna odpowiedzialność nauki" - moduł: Popularyzacja nauki i promocja sportu (2021).
