Dose-dependent absorption and retention of zinc in rats

The aim of this study was to evaluate the influence of doses of zinc on its metabolism (absorption and distribution) in the carcass of animals. The examinations involved male Wistar rats divided into two groups. All the rats were given intragastrically for 28 days traces of zinc chloride labeled with radioactive zinc-65. Group I (the controls) fed a standard laboratory diet LSM and tap water containing traces of zinc (0.03 mg/dm3). Rats in group II were fed as those in group I except for the drinking water that was supplemented with 23.3 mg Zn/dm3 increasing about twice the dietary zinc intake as compared with that in group I. Radiozinc was measured in the carcass 3 h, 6 h, 1 d, 2 d, 4 d, 7d, 14 d, and 28 d after dosing with the use of scintillation counter equipped with well-type crystal that permitted the detection of radioactivity in the body of tested rats. Results included concentrations of radiozinc in the carcass at the time points which were used to calculate the AUC values. The obtained AUC values permitted the evaluation of carcass retention of zinc within 28 days postdosing. Data indicated that the percentage content of the isotope in group II was lower than that in the controls and differences were statistically significant at 6 h and day 1, 2, 4, and 28. The AUC values showed that the dietary zinc uptake in group II decreased by about 23% as compared with that in group I. The results supported evidence that increased dietary zinc intake results in decreased zinc retention in the body.

---

Określono wpływ ilości podawanego cynku na jego metabolizm (przyswajanie i rozmieszczenie) w korpusie zwierząt, którym przed pomiarami usunięto przewód pokarmowy z treścią. W badaniach użyto szczurów samców szczepu Wistar, które podzielono na dwie grupy. W obu grupach podawano dożołądkowo przez 28 dni śladowe ilości chlorku cynku znakowanego radioaktywnym cynkiem-65. Grupę I stanowiły zwierzęta kontrolne karmione standardową paszą LSM i wodą pitną zawierającą śladowe ilości cynku (0,03 mg/dm3 w Puławach), a grupę II zwierzęta karmione podobnie jak zwierzęta w grupie I z tym, że otrzymywały wodę pitną wzbogaconą w chlorek cynku w stężeniu (23,3 mg/dm3), odpowiadającym stężeniu tego pierwiastka w podawanej zwierzętom paszy LSM. Radiocynk oznaczano w korpusie 3 h, 6 h, 1 d, 2 d, 4 d, 7 d, 14 d, 28 d po aplikacji za pomocą licznika scyntylacyjnego ze studzienkowym kryształem umożliwiającym pomiar radioaktywności całego ciała badanych zwierząt. Wyniki omówiono, biorąc pod uwagę wartości stężeń radiocynku w badanych przedziałach czasowych, które zastosowano do wyliczania metodą trapezowych pól wartości parametru AUC. Wartość tego parametru pozwoliła ocenić zawartości radiocynku w korpusie w okresie od 3 h do 28 dni po zakończeniu aplikacji. Dane opisujące rozmieszczenie radiocynku w korpusie wskazują, że procentowa zawartość tego izotopu była mniejsza aniżeli w grupie I, a różnice były statystycznie istotne po 6 h, 1 d, 2 d, 4 d i 28 d. Na podstawie obliczonego parametru AUC stwierdzono, że u zwierząt otrzymujących dwukrotnie większą od zalecanej dawki cynku jej procentowe przyswajanie zmniejszyło się o około 23% w porównaniu do odpowiednich wartości uzyskanych w grupie kontrolnej. Otrzymane wyniki potwierdzają wcześniejsze badania sugerujące, że podawanie cynku w ilościach większych od zalecanych powoduje zmniejszone jego przyswajanie.