Perfusion CT in prostate cancer diagnostic – comparative discussion

The improvement of tomographic techniques such as spiral tomography, multi-slice tomography and finally perfusion computed tomography (p-CT) methods allow us to acquire not only anatomical but also functional information about diagnosed internal organs. This state-of-the-art technique becomes more and more applicable, enabling fast evaluation of larger and larger fragments of the body without significant increasing of unnecessary radiation and the amount of injected bolus. The usefulness of the p-CT diagnostic in detection of early prostate cancer (PCa) is still debatable. During last decade there was only few publications concerning this problem. In addition those works lead to completely different conclusions. However, as it is shown in this article, most of those research was held on too little non-representative groups of patients. In addition, some of the statistical interpretations of the results were insufficient or incorrect. In this article we show a counterexample to reasoning described in one of those works.

---

Dynamiczny rozwój technik tomografii komputerowej, takich jak tomografia spiralna, wielorzędowa, czy w końcu perfuzyjna tomografia komputerowa (p-CT) sprawia, że obecnie możliwe jest uzyskanie nie tylko precyzyjnych danych anatomicznych poszczególnych organów wewnętrznych, ale też określenie ich funkcjonowania. Wraz z postępującym rozwojem, technologia p-CT staje się coraz bardziej użyteczna, umożliwiając szybką diagnozę coraz większych fragmentów ciała bez znaczącego wzrostu przyjętej dawki promieniowania czy ilości zastosowanego środka kontrastowego. Tym niemniej przydatność tej metody (p-CT) w diagnozie wczesnego raka prostaty jest wciąż dyskusyjna. W ciągu ostatniej dekady pojawiło się zaledwie kilka prac dotykających tego problemu, a prace te prowadziły do sprzecznych wniosków. W niniejszym artykule dokonano porównania tych dotychczas opublikowanych prac, wskazując na fakt, iż większość badań prowadzona była na bardzo niewielkiej, niereprezentatywnej grupie pacjentów, a statystyczna analiza wyników była czasem niewystarczająca lub błędna. Istotnym elementem naszej pracy jest wskazanie kontrprzykładu wykazującego błędne rozumowanie w jednej z przytoczonych tutaj publikacji.