Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

A non-linear shaped architecture in urban space

Tytuł:
A non-linear shaped architecture in urban space
Autorzy:
Januszkiewicz, K.
Kowalski, K. G.
Data publikacji:
2017
Słowa kluczowe:
non-linear shaped architecture
digital design
engineering
inner city
urban fabric
projektowanie cyfrowe
inżynieria
śródmieście
tkanka miejska
Język:
angielski
Dostawca treści:
BazTech
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
The paper deals with the modernization and adaptation to the new features of existing objects in the urban fabric. In the twenty-first century the digital design tools, which are interfaced with the production of computer technology, have opened the new opportunities that not only are shaping the architectural objects, but also interferencing in the buildings’ structures. The selected objects are examined, which have been implemented in the European cities centers, and the new design approaches, which are taken to induce the new strong interactive effects, are indicated. The analyzed objects are: the Extention of German Historical Museum (1997–2004) in Berlin, the Weltstadthaus (2003–2005) in Cologne, the King Cross Station (2005–2012) in London, the Palazzo Unione Militare (2010–2013) in Rome, the headquarters of the Pathé Foundation (2006–2014) in Paris. Each of the enumerated examples shows a diverse approach to designing, and what combines them is the use of the digital tools especially the topological ones in the constructing the parametric forms, which reflect the age of digital technologies and the information society.
Opracowanie obejmuje zagadnienia dotyczące modernizacji i adaptacji do nowych funkcji obiektów istniejących w tkance miejskiej. W XXI w. cyfrowe narzędzia projektowania, sprzęgnięte z komputerową technologią produkcji otwarły nowe możliwości nie tylko kształtowania obiektów architektonicznych ale także ingerencji w zastane struktury budowlane. Rozpatruje się wybrane obiekty zrealizowane w centrach miastach europejskich wskazując na nowe podejście projektowe podejmowane w celu wywoływania nowych efektów o silnym oddziaływaniu. Chodzi tu o obiekty takie jak Rozbudowa Niemieckiego Muzeum Historycznego (1997–2004) w Berlinie, Weltstadthaus (2003–2005) w Kolonii, King Cross Station (2005–2012) w Londynie, Palazzo Unione Militare (2010–2013) w Rzymie, siedziba fundacji Pathé (2006–2014) w Paryżu. Każdy z przedstawionych przykładów przedstawia inne podejście do projektowe, a to co jej łączy to wykorzystywanie cyfrowych narzędzi zwłaszcza topologicznych w projektowaniu form będących wyrazem epoki technologii cyfrowych i społeczeństwa informacyjnego.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies