Reconstruction of destroyed architectural monuments in Ukraine: Between historical authenticity and modern needs of the urban environment

In the context of the 60th anniversary of the Venice Charter, this report focuses on the challenges and opportunities for the reconstruction of destroyed monuments in Ukraine that go beyond traditional methods of restoration and conservation. The circumstances of extensive cultural heritage destruction due to hostilities in Ukraine have presented us with a crucial decision: how to preserve the historical identity and cultural memory of the nation? An example of this can be a city like Kharkiv, where the conservation of ruins or the creation of memorial sites proves to be impossible. This report analyses the challenges associated with the replication of monuments in the urban context of Ukraine, with a particular focus on ensuring the preservation of the urban environment and historical identity. Recognizing the loss of historic buildings as a threat, this report emphasizes the necessity of finding flexible solutions. Special attention is dedicated to preserving the authenticity of the destroyed objects while ensuring their adaptation to new functional needs and the demands of modern usage. Considering the uniqueness of each site, various approaches are explored, ranging from precise reconstruction to more interpretive methods that maintain the historical essence of the place while introducing new functional elements. The report outlines discussions on the moral and practical aspects of reconstructing destroyed objects, addressing the role of the Venice Charter in Ukraine today. It suggests updating doctrinal documents to tackle current urban challenges. The paper highlights the significance of ruined monuments for cities' historical and cultural identities, exemplifying cultural heritage preservation during wartime.

---

W kontekście 60. rocznicy podpisania Karty Weneckiej, niniejszy raport koncentruje się na, wykraczających poza tradycyjne metody renowacji i konserwacji, wyzwaniach i możliwościach odbudowy zniszczonych zabytków w Ukrainie. Okoliczności rozległego zniszczenia dziedzictwa kulturowego w wyniku działań wojennych w Ukrainie postawiły nas przed kluczową decyzją: jak zachować tożsamość historyczną i pamięć kulturową narodu? Przykładem tego może być miasto Charków, gdzie konserwacja ruin lub tworzenie miejsc pamięci okazuje się niemożliwe. Niniejszy raport analizuje wyzwania związane z replikacją zabytków w kontekście miejskim Ukrainy, ze szczególnym uwzględnieniem zapewnienia ochrony środowiska miejskiego i tożsamości historycznej. Uznając utratę historycznych budynków za zagrożenie, raport podkreśla konieczność znalezienia elastycznych rozwiązań. Szczególną uwagę poświęcono zachowaniu autentyczności zniszczonych obiektów przy jednoczesnym zapewnieniu ich adaptacji do nowych funkcjonalności i wymagań nowoczesnego użytkowania. Biorąc pod uwagę wyjątkowość każdego miejsca, zbadano różne podejścia, od precyzyjnej rekonstrukcji po metody bardziej interpretacyjne, które zachowują historyczną istotę miejsca, wprowadzając jednocześnie nowe elementy funkcjonalne. Raport przedstawia dyskusje na temat moralnych i praktycznych aspektów rekonstrukcji zniszczonych obiektów, odnosząc się do współczesnej roli Karty Weneckiej na Ukrainie. Sugeruje się tu aktualizację dokumentów doktrynalnych w celu sprostania obecnym wyzwaniom miejskim. W artykule podkreślono znaczenie zrujnowanych zabytków dla tożsamości historycznej i kulturowej miast, na przykładzie ochrony dziedzictwa kulturowego w czasie wojny.