Tytuł pozycji:
Transport publiczny a przesunięcie modalne. Rozważania o strategii, planowaniu i metodzie
Przesunięcie modalne, czyli zapewnienie rosnącej przewagi konkurencyjnej zrównoważonych trybów podróżowania jest najprecyzyjniej wycelowanym komponentem polityki zrównoważonej mobilność miejskiej. W planach mobilności, z konwencjonalnej formuły rezultatu planistycznego, podział modalny staje się konceptualną formułą normatywną zadania transportowego. Budując jego hipotezę, należy ocenić pozycję i możliwości transportu publicznego. Wiąże się z procesem zmian w zagospodarowaniu terenów oraz w regułach organizacji, udostępniania i wykorzystania różnych środków mobilności. Z uwagi na trwałość zainwestowania w artykule skupiono uwagę na miastach opierających swój rozwój na transporcie szynowym w rdzeniu i obszarze funkcjonalnym. W pierwszej części, biorąc pod uwagę syntezę paradygmatu zrównoważonej mobilności, przedstawiono dylematy i propozycje definicyjne, aspekty metodyczne i kulturowe, konteksty źródłowe - w tym też drogowskazy praktyk operacyjnych, jako wsparcie do analizy problemów przesunięcia modalnego w krajowej praktyce. W ciągu ostatniego dwudziestolecia dokonano w Polsce znacznego skoku jakościowego miejskiego transportu publicznego. Czy brak progresu frekwencji pasażerów, rosnąca konkurencja aktywnych form podróżowania, rozwój technologii są zagrożeniem czy wyzwaniem? Jaki jest potencjał komunikacji szynowej dla podejmowania alternatywnych strategii operacyjnych? Jaka jest przyszłość transportu publicznego w warunkach zmieniających się reguł gry w systemie mobilności? Przesłanki dla odpowiedzi na te i inne pytania w dalszej części artykułu zawierają propozycje zasad ukonstytuowania transportu publicznego w strategiach, planowaniu i metodyce.
Modal shift, i.e. the provision of an increasing competitive advantage of sustainable travel modes, is the most precisely targeted component of sustainable urban mobility policy. In mobility plans, from a conventional planning outcome formula, the modal split becomes the conceptual normative formula of the transport task. When developing its hypothesis, it is necessary to assess the position and possibilities of public transport. It involves a process of change in land-use and in the rules for the organisation, provision and use of the different means of mobility. Due to the sustainability of the investment, the article focuses on cities that base their development on rail transport in the core and functional area. In the first part (chapter 2), based on a synthesis of the sustainable mobility paradigm, dilemmas and definitional proposals, methodological and cultural aspects, source contexts - including signposts of operational practices - are presented as support for the analysis of modal shift problems in national practice. Over the past two decades, a significant qualitative step forward in urban public transport has been made in Poland. Is the lack of progress in passenger volumes, the increasing competition of active forms of travel, the development of technology, a threat or a challenge? What is the potential of rail transport for undertaking alternative operational strategies? What is the future of public transport under changing rules of the game in the mobility system? The rationale for answering these and other questions is provided in Chapter 3. Chapter 4 proposes principles for embedding public transport in strategies, planning and methodology.
