Sztuka popularna jako źródło uczenia się dorosłych

W artykule podjęto próbę uzasadnienia tezy, że sztuka popularna może stanowić dla dorosłych źródło uczenia się. Problem rozpatrywano w kontekście nurtu pedagogii publicznej oraz andragogicznych koncepcji uczenia się autorstwa Jacka Mezirowa oraz Knuda Illerisa. Dla zobrazowania problemu posłużono się wybranymi tekstami kultury popularnej z dziedziny filmu, street artu i serialu telewizyjnego. Przeprowadzone analizy pozwoliły sformułować trzy wnioski. Po pierwsze, sztuka popularna może być źródłem transformatywnego uczenia się. Po drugie, uczenie się w relacji ze sztuką popularną może przebiegać w trzech wymiarach: poznawczym, emocjonalnym oraz społecznym. Trzeci wniosek pozwala uznać sztukę popularną za formę publicznej pedagogii.

This article supports a thesis that popular art can be a source of learning for adults. Questions are framed in the context of the trend for public pedagogy and the andragogical concepts of learning put forward by Jack Mezirow and Knud Illeris. To illustrate the problem, selected popular culture texts from the field of movies, street art, and TV series are used. On the basis of the analyses conducted, three conclusions are formulated. The first is that popular art can be a source of transformative learning. The second conclusion shows that the human learning process that takes place in relation to popular art integrates three dimensions of learning: the cognitive, emotional, and social. The third conclusion points to popular art as a form of public pedagogy.