JESZCZE RAZ O MITACH ANDRAGOGICZNYCH

W artykule przedstawiono hipotetyczne uzasadnienie tezy, że andragodzy ulegają dwóm mitom. Pierwszy polega na przekonaniu, że całożyciowe uczenie się jest konieczne, wręcz nieodzowne, by każdy człowiek (podkreślenie – każdy) mógł żyć w dzisiejszym, szybko zmieniającym się świecie. Jak się okazuje, można w tym świecie żyć, i to zupełnie nieźle, nie ucząc się. Wystarczy bowiem niemal mechanicznie wykonywać określone czynności lub raz nabyć umiejętność stosowania się do określonych instrukcji. Drugim mitem jest wiara w to, że podejmowanie przez człowieka dorosłego trudu uczenia się zarówno formalnego, jak i nieformalnego – odbywa się bez ponoszenia osobistych kosztów.

In this article, I make a hypothetical case that andragogues are prone to yield to two myths. One of them involves the belief that lifelong learning is necessary, requisite in fact, for each human being to be at all able to live in today’s fast-changing world. The truth is, however, that one can quite comfortably live in this world without learning as long as one almost mechanically performs a particular set of activities or has acquired the ability to follow particular instructions. The other myth consists in professing that adults’ efforts to continue either formal or informal learning do not entail any personal costs.