Uczenie się samotności na przedprożu dorosłości. Przyczynek do zrównoważonego rozumienia samotności

Uczenie się samotności to kategoria poznawcza monoseologii pedagogicznej, której przestrzeń badawcza dotyczy dwóch kluczowych terminów: samotności i uczenia się. Oba rozumiane są tu szeroko. Badania empiryczne, przeprowadzone w 2021 roku na grupie 19 osób na przedprożu dorosłości (w wieku 18–25), ukazały bardzo rozległy zakres uczenia się samotności, które nie tylko przejawia się jako radzenie sobie z osamotnieniem, ale jest także poznawaniem siebie, poszukiwaniem przestrzeni dla samorealizacji w sytuacji wybieranego odosobnienia. Na uwagę zasługuje refleksyjność młodych dorosłych w okresie moratorium rozwojowego. Badania ujawniają związki ich uczenia się samotności z andragogicznymi teoriami uczenia się dorosłych, a w szczególności z teorią egzystencjalnego uczenia się. Napawa optymizmem fakt, że młodzi ludzie na przedprożu dorosłości, dodatkowo obarczeni doświadczeniem koronawirusa (2020–2021), potrafili odnaleźć się w swym osamotnieniu oraz, co szczególnie ważne, odzyskać pozytywny wymiar samotności. Wyniki badań przyczyniają się do odmitologizowania samotności rozumianej jako osamotnienie. Są też przyczynkiem do zrównoważonego rozumienia i doświadczania samotności.

Learning in/of solitude is a cognitive category of pedagogical monoseology whose research space covers two key terms: solitude and learning. Both are understood broadly here. Empirical research, conducted in 2021 on a group of 19 people on the threshold of adulthood (aged 18–25) showed a very wide range of learning in/of solitude, which not only manifests itself as coping with loneliness, but also means getting to know oneself, looking for space for self-realization in a situation of chosen aloneness. The reflectiveness of young adults in the period of development moratorium deserves attention. Research reveals links between their learning in/of solitude and the andragogical theories of adult learning, and in particular with the theory of existential learning. It is optimistic that young people, on the threshold of adulthood, additionally burdened with the experience of the coronavirus (2020–2021), were able to find themselves in their loneliness and, what is particularly important, regain a positive form of solitude. The research results contribute to the demythologization of solitude understood as loneliness. They are also a contribution to a sustainable understanding and experiencing solitude.