Zmiany w kształceniu nauczycieli wczesnej edukacji w kontekście antycypacji zawodu przez studentów

W artykule podejmuję problematykę zmian w kształceniu nauczycieli przedszkoli i klas I–III szkoły podstawowej w Polsce zwracając uwagę na kontekst polityczno-ideologiczny i filozoficzny. Przywołuję tu argumenty przemawiające za koniecznością dbałości o jakość kształcenia i konieczność nieustannego dokształcania się nauczycieli. Zwracam uwagę na przydatny w tym zakresie Korelacyjny Model Profesjonalnego Rozwoju Nauczyciela Davida Clarke’a i Hilary Hollingsworth oraz na europejski kontekst rozwiązań w tym zakresie. W dalszej części zastanawiam się nad filozofią kształcenia nauczycieli wczesnej edukacji przytaczając m.in. krytyczne poglądy Potulickiej na temat neoliberalnej filozofii amerykańskiej oraz podając odmienne podejście Bay Area Teacher Training Institute (także amerykańskie) zwane BATTI, w którym zakłada się, że filozofia kształcenia nauczycieli powiązana jest ściśle z filozofią edukacji. W drugiej części przytaczam przykład własnych badań jakościowych nad antycypacją siebie w zawodzie nauczyciela wczesnej edukacji przez studentów. W wyniku analizy studenckich esejów wyłoniłam kilka typów nauczyciela: „profesjonalista”, „praktykant/stale uczący się”, „artysta/animator”, „przyjaciel dzieci i rodziców/autorytet”, „entuzjasta/pasjonat” i „konstruktywista”.