Przywiązanie a rozwój dojrzałej tożsamości. Style przywiązania a wymiary rozwoju tożsamości u młodych dorosłych

Celem artykułu jest przedstawienie wyników badania, wskazujących na istnienie związków pomiędzy stylami przywiązania a wymiarami rozwoju tożsamości. Ramę teoretyczną dla tej pracy stanowi z jednej strony teoria przywiązania w ujęciu zarówno Johna Bowlby’ego (2007), jak i kontynuatorów jego pracy (Bartholomew, Horowitz, 1991) oraz koncepcja rozwoju tożsamości w paradygmacie statusów tożsamości (Brzezińska, Piotrowski, 2010) wywodząca się z teorii rozwoju psychospołecznego Erika Eriksona (1997). Przebadano 109 studentów, studiujących na różnych uczelniach i kierunkach. Badanie miało charakter kwestionariuszowy – badani wypełniali Skalę Wymiarów Rozwoju Tożsamości (DIDS) oraz Skale Związków (RQ). Wyniki badań wykazały istnienie związków pomiędzy stylami przywiązania lękowo-unikającym i zaabsorbowanym a specyficznymi wymiarami rozwoju tożsamości.