Modyfikowanie gotowości do zachowań ryzykownych u młodzieży o różnicowanym poziomie lęku poprzez wzbudzanie aktywności prospektywnej

Okres dorastania cechuje nasilenie zachowań ryzykownych. Zjawisko to ma szereg rozwojowych i indywidualnych uwarunkowań (m.in. zależy od potrzeby poszukiwania wrażeń oraz od poziomu lęku), jest także związane z rozwojem perspektywy przyszłościowej i z podejmowaniem aktywności prospektywnej. Poziom lęku jako cecha oraz potrzeba poszukiwania wrażeń pozostają w znacznej mierze niezmienne w czasie w przeciwieństwie do aktywności prospektywnej, którą można inicjować i rozwijać. Dowody empiryczne świadczą o tym, że orientacja przyszłościowa wiąże się z mniejszym nasileniem zachowań ryzykownych młodzieży. Postawiono zatem pytanie, czy uruchamianie aktywności prospektywnej może zmniejszać skłonność do zachowań ryzykownych u młodzieży. W quasi-eksperymentalnym badaniu uczestniczyło 118 osób w wieku 16–17 lat, które wypełniały Kwestionariusz Poszukiwania Wrażeń oraz Test Preferencji Decyzyjnych przed i po wywoływaniu aktywności prospektywnej oraz Inwentarz Stanu i Cechy Lęku STAI – w pierwszym etapie badania. Uzyskane wyniki wskazują, że zainicjowanie aktywności prospektywnej, formułowanie osobistych celów życiowych i ich elaboracja, spowodowały obniżenie tendencji do podejmowania ryzykownych decyzji przez osoby badane, chociaż, zgodnie z teorią, nie wywołały zmian w nasileniu potrzeby poszukiwania wrażeń.