Moja trzecia mama

Celem podjętych rozważań jest zwrócenie uwagi na to, że akceptacja stosowania przez dzieci z rodzin zastępczych zwrotów zarezerwowanych dla rodziców (takich, jak: mama i tata) wobec opiekunów zastępczych jest jednym z powodów wystąpienia sprzeczności w roli opiekuna zastępczego, jako wspierającego a nie zastępującego rodziców biologicznych i ich następstw, głównie w postaci konfliktu lojalności i nieprawidłowych wzajemnych ustosunkowań w relacjach rodzic – opiekun zastępczy. Ten przejaw symbolicznego „zawłaszczenia dziecka” przynosi szkody wszystkim podmiotom relacji na linii rodzic biologiczny – opiekun zastępczy, a największe konsekwencje ponosi dziecko. Ważną zmienną regulującą te relacje są w miarę systematyczne i jakościowo poprawne kontakty dziecka z rodzicami. Wplątane go w spór pomiędzy tymi, do których przynależy, a tymi, z którymi jest na co dzień zagraża tym kontaktom, a także jego potrzebie bezpieczeństwa i zasadzie stałości środowiska wychowującego. Wpływa to jednocześnie na klimat opieki, ale może też stać się źródłem jej niepowodzeń.