O psychologii pozytywnej – między światłem i cieniem

W artykule omówiono historię i rozwój psychologii pozytywnej – nowej dyscypliny psychologicznej wyłonionej pod koniec XX wieku. Przedstawiono źródła i filozoficzne podstawy psychologii pozytywnej powiązanej z podejściem egzystencjalnym i psychologią humanistyczną. Scharakteryzowano specyfikę tej nowej dziedziny opierającej się na ścisłym, naukowym i empirycznym sposobie badania ludzkiego zachowania. Dokonano przeglądu najważniejszych definicji dobrostanu oraz analizowano możliwe zmiany dobrostanu pod wpływem niekorzystnych wydarzeń życiowych. Aplikacyjne zastosowania psychologii pozytywnej są widoczne w dynamicznie rozwijającym się dziale pozytywnych interwencji psychologicznych poprawiających funkcjonowanie ludzi. Przytoczono również informacje ilustrujące związki między doświadczanymi emocjami a funkcjonowaniem układu nerwowego. W literaturze przedmiotu pojawiają się artykuły kwestionujące nowatorstwo i użyteczność idei psychologii pozytywnej oraz krytycznie oceniające dotychczasowy dorobek nowej dyscypliny. Obecnie ma miejsce rozwój drugiej fali psychologii pozytywnej (SWPP), w której próbuje się zrównoważyć pozytywne i negatywne aspekty życia ludzi. Ilustracją tego dialektycznego procesu jest metafora mieszania się światła i ciemności. Współcześnie można uznać psychologię pozytywną za ruch naukowo-intelektualnej zmiany poszerzającej horyzonty nauki.