Poziom zrównoważonego rozwoju w Polsce i krajach UE – analiza z zastosowaniem miar stabilności grupowania

W kontekście metod taksonomicznych w ostatnich latach dużo uwagi poświęca się zagadnieniu stabilności tych metod, czyli odpowiedzi na pytanie na ile struktura odkryta przez daną metodę rzeczywiście jest obecna w danych? W literaturze zaproponowano wiele różnych sposobów pomiaru stabilności, przy czym głównie są to miary odnoszące się do stabilności ostatecznego wyniku grupowania. Lord i inni (2017) natomiast zaproponowali miarę stabilności dla każdej obserwacji ze zbioru danych oraz miarę stabilności dla poszczególnych grup. W artykule Autorzy ci sugerują, że indywidualna miara stabilności może wskazywać obserwacje oddalone, natomiast miara stabilności odnosząca się do poszczególnych grup może wskazywać grupy obserwacji zaszumionych, które powinny zostać usunięte ze zbioru danych. Celem artykułu jest próba zastosowania zaproponowanej indywidualnej miary stabilności oraz miary stabilności dla poszczególnych grup do odpowiedzi na pytanie, jak dobrze Polska dopasowana jest do poziomu UE pod względem poziomu zrównoważonego rozwoju?