Zasoby osobiste a satysfakcja z małżeństwa wśród kobiet

Procesy wychowania dzieci w rodzinie są związane m.in. z jakością małżeństwa ich rodziców, na którą wpływ mają różnorodne czynniki. W szczególności wiele uwagi poświęcono analizie związków między indywidualnymi cechami małżonków (np.: cechami osobowości, postawami, wartościami) a satysfakcją małżeńską. Jednocześnie w niewielu pracach odnoszono się do zasobów osobistych partnerów. W prezentowanych badaniach testowano znaczenie poczucia własnej skuteczności oraz prężności dla satysfakcji z małżeństwa wśród kobiet. Badaniami objęto 239 zamężnych kobiet. Wykorzystano trzy narzędzia: Kwestionariusz dobranego małżeństwa (KDM-2; Plopa, 2008), Skalę pomiaru prężności (SPP-25; Ogińska-Bulik, Juczyński, 2008) oraz Skalę uogólnionej własnej skuteczności (GSES; polska adaptacja Juczyński, 2001). Została przeprowadzona analiza korelacji i regresji. Zarówno uogólnione poczucie własnej skuteczności, jak i prężność okazały się pozytywnie związane z satysfakcją z małżeństwa w ogólnym wymiarze. Poczucie własnej skuteczności korelowało pozytywnie również z intymnością i podobieństwem, podczas gdy prężność pozytywnie korelowała z wszystkimi pożądanymi wymiarami małżeńskiej relacji oraz negatywnie z rozczarowaniem. Analiza regresji wykazała, że jeden z aspektów prężności – otwartość na doświadczenia i poczucie humoru – był istotnym pozytywnym predyktorem satysfakcji z małżeństwa.