Oczekiwania nauczycieli wobec rodziców i wzajemnej współpracy

W artykule przedstawiono wyniki badań, których celem było dotarcie do sposobów, w jaki nauczyciele w klasie IV rozumieją współpracę z rodzicami. Z perspektywy konstruktywistycznej stało się istotne sformułowanie problemu badawczego, jaki model współpracy dominuje w nauczycielskich wypowiedziach, który stanowi modus operandi nauczycielskiej praktyki w relacji z rodzicami. Nauczycielskie oczekiwania dotyczące współpracy z rodzicami ucznia zarysowują jednoznaczne ramy wzajemnej relacji na terenie szkoły, ujawniają rzeczywisty wkład w nią samego nauczyciela i poziom jego profesjonalizmu. W artykule ujawniono, że przyjęty przez nauczycielki model współpracy z rodzicem ma charakter instrumentalny. Nauczycielskie oczekiwania wobec rodziców ukazują obraz współpracy opartej na narzuconych im zasadach, zakładających ich wysiłek w podejmowaniu pracy, do której nie są profesjonalnie przygotowani. W tym modelu nauczyciel, przekonany o deterministycznej sile działania kapitału rodzinnego, zwalnia się z postulowanej służebności wobec rodziny, skazuje na niepowodzenie własne działania wobec dziecka, rodziny, nie zmienia ich sposobów, a nawet pozostaje bierny. Przyjęty przez respondentki model współpracy z rodzicem stanowi doskonałe narzędzie ciągle reprodukującego się systemu społecznego, nieprzystającego do potrzeb, możliwości i oczekiwań współczesnej rodziny, pełniącej wciąż narzucaną jej służebną w nim rolę.