W trosce o dobrą jakość życia w ośrodkach pobytu stałego dla osób starszych

Zapewnienie opieki oraz odpowiedniego poziomu życia osobom w podeszłym wieku to niezwykle istotne aspekty polityki społecznej zarówno państwa, jak i lokalnej. Jednak praktyka wyraźnie pokazuje, że kwestia starości nigdy nie była i nadal nie jest mocną stroną polityki społecznej w naszym kraju. Odnosi się również wrażenie, że nadal funkcjonuje stereotypowe przeświadczenie, iż na starość nie trzeba zwiększać komfortu życia, a nawet może on ulec zmniejszeniu. Takie podejście do kwestii starości musi budzić zdecydowany sprzeciw. Starość to ostatni etap życia, żeby żyć godnie i jednocześnie z zachowaniem poczucia bezpieczeństwa. Szczególna troska i uwaga powinna być zwrócona na osoby samotne, przewlekle chore, mające złą sytuację materialną. Miejscem, które mogłoby uchronić seniora przed wykluczeniem społecznym, a jednocześnie, gdzie miałby zapewnioną profesjonalną opiekę i dobrą jakość życia, jest odpowiednio zarządzany dom pomocy społecznej. Problem jest o tyle ważny, że w Polsce publiczne usługi opiekuńcze są jeszcze słabo rozwinięte, a ich jakość często budzi wiele zastrzeżeń, także natury moralnej. W opracowaniu podjęto dyskurs dotyczący potrzeby instytucjonalnego wsparcia seniorów oraz zwrócono uwagę na jakość życia mieszkańców domu pomocy społecznej.