Wykorzystanie koncepcji resilience w profilaktyce niedostosowania społecznego i resocjalizacji

Koncepcja resilience nie jest jednorodna i w artykule zaprezentowano różnorodne podejścia badawcze do tego zjawiska. Najogólniej resilience oznacza proces pozytywnej adaptacji dzieci i młodzieży narażonych na duże ryzyko, przeciwności losu lub zdarzenia traumatyczne. Koncepcja resilience akcentuje znaczenie czynników ryzyka i mechanizmów chroniących przed nimi w wieku rozwojowym. Może stanowić podstawę do opracowania programów profilaktyki niedostosowania społecznego oraz w pracy resocjalizacyjnej z dziećmi i młodzieżą wykazującymi zaburzenia zachowania.

Concept of resilience is not homogeneous and the article presents a variety of research approaches to this phenomenon. Generally resilience refers to the process of positive adaptation of children and adolescents exposed to a high risk, adversity or traumatic events. Concept of resilience emphasizes the importance of risk factors and mechanisms that protect against them in the developmental age. It can be the basis for preparation of programs for prevention of social maladjustment and resocialization work with children and adolescents exhibiting behavioral problems.