O ETYCZNYCH PRZESŁANKACH POPIERANIA, OCHRONY I URZECZYWISTNIANIA PRAWA OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ DO PARTYCYPACJI SPOŁECZNEJ

Autor tekstu podziela spotykany w literaturze przedmiotu pogląd, że argumenty na rzecz pełnego uczestnictwa osób z niepełnosprawnością w życiu społecznym powinny równoważyć racje o rozmaitym charakterze, w tym naukowym i etycznym, jednak tym drugim nadaje pierwszoplanowe znaczenie. Kierując się takim przekonaniem, podjął próbę wskazania tych przesłanek natury etycznej, które wywieść można z ludzkiej godności jako podstawowej kategorii „koncepcji świętości życia”.

The author of this text shares the view found in the literature of the subject that arguments for the full participation of people with disabilities in social life should balance the reasons of all kinds, including scientific and ethical ones, whereas the latter should be given priority. Guided by this conviction, he attempts to indicate these ethical premises that can be derived from human dignity as the primary category of the “sanctity of life concept.”