Spór o polską „poezję muzykalną”. Królikowski – Elsner

Tematem artykułu są wypowiedzi teoretycznoliterackie Józefa Elsnera i Józefa Franciszka Królikowskiego, dotyczące wzajemnych relacji poezji i muzyki. Autorka, zaznaczając liczne zbieżności w poglądach estetycznych obu autorów, koncentruje się jednakże na wątkach polemicznych. Zwraca uwagę przede wszystkim na te aspekty myśli Królikowskiego, które pozwalają widzieć w nim przeciwnika postrzegania związków literatury i muzyki przez pryzmat ścisłych odpowiedniości pomiędzy sztukami oraz wskazuje na Elsnera jako ich rzecznika. W tym ujęciu refleksja autorów postanisławowskich, skoncentrowana w znacznej mierze wokół sposobów kształtowania „wierszy do śpiewania”, nie tylko poprzedza współczesny dyskurs poświęcony polskiemu sylabotonizmowi, ale też zapoczątkowuje na gruncie polskim dyskusję wokół „muzyczności” poezji pojmowanej w kontekście precyzyjnych analogii oraz correspondance des arts.

Józef Elsner’s and Józef Franciszek Królikowski’s literary theoretical statements about the reciprocal relationships between poetry and music form the subject of the article. Marking the numerous convergences in the aesthetic views expressed by the two figures, the author of the paper also concentrates on the polemical threads. She first and foremost focuses on such aspects of Królikowski’s thought that allow to view him as an opponent of perceiving the music-literature relationship through the prism of strict conformity between the arts, and she points at Elsner as at an advocate of those views. In this approach, the reflection of Warsaw pseudo-classicist authors concentrated mainly on the modes of forming “poems for singing” not only precedes the modern discourse on the Polish syllabic-accentual verse, but also commences a Polish discussion on the “musicality” of poetry understood in the context of close analogies and correspondance des arts.