Zjawisko laicyzacji w społeczeństwie ponowoczesnym (konteksty filozoficzne)

We wszystkich niemal obszarach współczesnego życia ujawniają się przeobraże-nia stymulujące daleko idącą zmianę społeczną, skutkującą malejącą jednolitością narodową, kulturową, a wreszcie religijną ponowoczesnych społeczeństw. XXI wiek niesie ze sobą idee i zjawiska sprzyjające ostatecznemu rozbratowi ze świa-tem przednowoczesnym, który zdawał się być stworzony i dany ludziom raz na zawsze. Współczesną przestrzeń życia społecznego, zwłaszcza w sferze aksjolo-gicznej, nie definiuje już powszechnie wcześniejsze odniesienie do Boga, w ja-kimś stopniu gwarantującego tę niezmienność. Ponowoczesne społeczeństwa, odrzucające religię, przynajmniej w wymiarze instytucjonalnym, podążają w kie-runku, który trudno jednoznacznie odczytać. Kwestionując normy moralne odwo-łujące się do religii przed współczesnymi społeczeństwami niełatwa droga budo-wania aksjologii pozwalającej przekroczyć horyzont „eschatologii” konsumpcji.

In almost all areas of modern life there are transformations that stimulate far-reaching social change resulting in decreasing national, cultural and religious uni-formity of post-modern societies. The 21st century brings with it ideas and phe-nomena conductive to the final break with the pre-modern world, which seemed to be created and given to people once and for all. The contemporary space of social life, especially in the axiological sphere, is no longer commonly defined by the earlier reference to God, who guarantees this immutability to some extent. Post-modern societies that reject religion, at least in the institutional dimension, are moving in a direction that is difficult to read clearly. By questioning moral norms referring to religion, it is not easy for contemporary societies to build axiology that allows them to cross the horizon of “eschatology” of consumption.

Почти во всех сферах современной жизни обнаруживаются трансформации, которые стимулируют далеко идущие социальные изменения, вызывая уменьшение национального, культурного и, наконец, религиозного единообразия постмодернистских обществ. Двадцать первый век приносит с собой идеи и явления, способствующие окончательному разрыву с досовременным миром, который, казалось, был создан и дан людям раз и навсегда. Постмодернистские общества, отвергающие религию, по крайней мере, в институциональном измерении, движутся в направлении, которое трудно понять однозначно. Ставя под сомнение моральные нормы, относящиеся к религии до современных обществ, нелегко построить аксиологию, которая позволила бы пересечь горизонт «эсхатологии» потребления.