Standard dostępu do informacji o podstawie dowodowej tymczasowego aresztowania w prawie Unii Europejskiej i prawie polskim

Autor analizuje zgodność obowiązujących przepisów polskiego kodeksu postępowania karnego dotyczących dostępu do „akt aresztowych” z przepisami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 roku w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym. Oceniając polskie regulacje proceduralne, autor stwierdza, że nie spełniają one warunków określonych w wymienionej dyrektywie. Przepisy prawa polskiego dopuszczają możliwość oparcia decyzji sądu o zastosowaniu lub przedłużeniu tymczasowego aresztowania na dowodach mających istotne znaczenie dla podjęcia takiej decyzji, które nie zostały ujawnione podejrzanemu i jego obrońcy. Konsekwencją jest pozbawienie podejrzanego i jego obrońcy możliwości kwestionowania dowodów przedstawionych sądowi przez prokuratora. Powoduje to, że postępowanie sądowe w przedmiocie tymczasowego aresztowania pozbawione jest równości broni, a tym samym jest nierzetelne.

The author analyses whether the currently binding Polish regulations of the Code of Criminal Procedure concerning access to detainees’ files comply with the provisions of Directive 2012/13/EU of the European Parliament and of the Council of 22nd May 2012 on the right to information in criminal proceedings. Assessing Polish regulations, the author concludes that they do not meet the requirements laid down in the Directive. The provisions of Polish law admit the possibility of making a decision on the imposition or prolongation of detention on remand by a court based on evidence that is significant for taking this decision but has not been revealed to the accused and his counsel for the defence. As a result, a suspect and his lawyer are deprived of the possibility of challenging evidence submitted by the prosecutor. This makes the proceedings concerning detention on remand stripped of the equality of arms, and thus they are not fair.