Tadeusza Konwickiego literackie gry z podmiotem

Celem artykułu jest próba syntetycznego spojrzenia na rolę przypisywaną literaturze w dziełach Tadeusza Konwickiego. Autor artykułu analizuje problem zarówno implicite (poprzez namysł nad określoną kreacją bohatera i świata przedstawionego), jak i dyskursywnie (wypowiedzi w sylwach i wywiadach pisarza). Wizerunek literatury i jej wpływu na człowieka okazuje się pełen paradoksów. Tworzenie i czytanie prowadzi bowiem jednocześnie do niebezpiecznych rozczarowań i poczucia alienacji w świecie, ale też umożliwia konstruowanie wspólnoty. Autor artykułu odwołuje się m.in. do teorii literatury jako Innego Dereka Attridge’a oraz hermeneutycznej kategorii horyzontu Hansa-Georga Gadamera. Poszukuje również źródeł autentyczności literackiej pisarza, komentując je poprzez odwołanie do nowoczesnych ideałów etyki autentyczności przedstawionych przez Charlesa Taylora.

The aim of the article is an attempt at a synthetic view on the role ascribed to literature as seen in Tadeusz Konwicki’s works. The author of the article analyses the problem both implicitly (in his consideration on the given creation of a literary protagonist and the world presented) and discursively (in statements given in silvae and in interviews with the writer). The image of literature and its influence on a man proves to be full of paradoxes. Composing and reading lead simultaneously to dangerous disappointments and feeling of alienation in the world, but also allows to construct a community. The author of the article refers e.g. to literary theory as to Derek Attridge’s the other and to Hans-Georg Gadamer’s hermeneutic category of horizon. He also searches for the sources of the writer’s literary authenticity and comments them in reference to the modern ideals of ethics of authenticity proposed by Charles Taylor.